Burn-out

Hoe kan het nou dat juist ik in een burn-out ben terecht gekomen? 

Ik heb altijd raar gekeken naar mensen die dat gebeurde. Overspannen? Tss, dat vond ik maar raar. Gewoon doorgaan, je schouders eronder, dat werkte toch het beste? 

Totdat het mezelf overkwam. In de loop der jaren had ik onbewust steeds een stapje meer gezet, een tandje erbij, kom op volhouden, schouders eronder. Totdat ik ineens 's avonds na het werk alleen nog maar voor me uit kon staren. Daar schrok ik van.

Het is eigenlijk net een kikker die je in langzaam opwarmend water zet, die blijft rustig zitten, omdat het heel geleidelijk gaat....

Juist de doorzetter, de harde werkers overkomt dit. Steeds je eigen grenzen verleggen en dus overschrijden, totdat je niet eens meer weet waar je grens nou eigenlijk ligt.