Huid honger

In het "normale leven" is het heel gewoon om aangeraakt te worden. 🤝 Iets waar ik eigenlijk nooit over heb nagedacht, maar waarvan ik merk dat ik dit begin te missen, nu het een tijd al niet meer mag volgens de Covid richtlijnen. Een simpele handdruk, een omhelzing, 3 kussen bij het begroeten, dansen etc. Dit alles heeft te maken met huidhonger. Als single vrouw, mis ik het hebben van die kleine momenten van aanraking. Gelukkig zijn er in mijn omgeving mensen die de regels niet al te nauw nemen en kan ik daarin tegemoet komen aan mijn behoeften. Wel vraag ik me af hoe dit voor ouderen is in bejaardenhuizen of andere single mensen? Zijn mensen er zich bewust van dat dit als een gemis kan worden ervaren? Kortom hoe gaan anderen hiermee om? Ofwel hoe kijk jij naar dit onderwerp?